Obrazy wobec Świętego Imienia cz.2
|
czytane: 1480 data: 2006-11-13 autor: Tamal Kryszna Gosvami |
Wersja do druku |
 |
Uważanie, że półbogowie są równi Wisznu jest niezrozumieniem, że w Wisznu i Narajanie są cechy - nie mówiąc już o Krysznie - których półbogowie po prostu nie posiadają. Dlatego nie mogą być nigdy porównywani z Najwyższym Panem. To jest obraza. To oznacza, że należy kultywować wiedzę.
Zauważamy, że w Indiach ludzie mają niewłaściwe zrozumienie prawdziwej pozycji półbogów w odniesieniu do Najwyższego Pana, głównie dlatego, że nie mają wiedzy o tej nauce. Jeśli dostają książkę Prabhupada, zaczynają ją czytać a my im to wyjaśniamy, wtedy nabywają wiedzy i rozumieją tę różnicę. Co więcej, jeśli przestrzegamy instrukcji Haridasa - czego doświadczyłem osobiście - oni nie zdenerwują się, ponieważ Haridasa wspaniale wyjaśnia, jak widzieć półbogów i co należy robić w kwestii ich wielbienia.
Daje on kilka rad. Sam zauważyłem, że gdy mówisz o tym ludziom w Indiach, są bardzo zadowoleni, ponieważ Haridasa nie mówi, że półbogów należy ignorować, czy nie powinno się szanować bądź znieważać. On po prostu mówi, że należy ich widzieć we właściwej perspektywie.
Haridasa wspomina, że jest wiele różnych samskar, czyli procesów oczyszczających, które stosują szczególnie osoby mające rodziny. Każdy musi je przejść od chwili narodzin, od chwili zapłodnienia - garbhodana-samskara, aż do chwili śmierci. Jest wiele rytuałów i Haridasa mówi, że istotną rzeczą, jaką należy robić w tych wszystkich rytuałach, jest wielbienie Kryszny. W istocie celem każdego rytuału jest wielbienie Kryszny. To nie jest tak, że po prostu zapominamy wtedy o Krysznie. Czasami tak się właśnie dzieje. Czasami bhaktowie odwracają od tego swoją uwagę. W Bhagawad Gicie Kryszna mówi, że jest to przyczyną zapomnienia o Nim. Jak wiecie, osoba inteligentna znajdzie w Wedach wiele gałęzi wiedzy. Jednakże Kryszna nie chce, żeby Ardżuna odwracał swoją uwagę od prawdziwej zasady – od kryszna-bhakti, oddania dla Kryszny. Zatem we wszystkich tych różnych procesach należy pamiętać o Krysznie.
Półbogowie są czasami wielbieni przez majawadich. Impersonaliści także nie potrafią właściwie zrozumieć tej kwestii. Oni uważają, że postaci półbogów tak jak i formy Kryszny są iluzją, że jest to tylko tymczasowa manifestacja najwyższego Brahmana. Dlatego należy unikać ich towarzystwa i nigdy nie należy słuchać ich wyjaśnień.
Jest jeszcze inna obraza jaką popełniają materialiści, uważają oni Imię Kryszny za coś różnego od Samego Kryszny. Innymi słowy traktują Krysznę w materialistyczny sposób. Ponieważ w materialnym świecie jest różnica między osobą a jej imieniem. Tak samo - mówią - Bóg i Jego imię nie są tym samym. Nie akceptują mocy Imienia Boga. Jest to wielka obraza.
Haridasa podkreśla, że obraza impersonalistów polega na tym, że uważają oni, iż w Brahmanie nie ma różnorodności, a wszelka objawiona różnorodność jest mayą (złudzeniem). Dlatego Jego imię jest mayą, Osoba Kryszny jest mayą, forma Kryszny jest mayą. Jest to kolejna wielka obraza ze strony majawadich.
Rozważmy teraz, jak należy odnosić się do półbogów? Jeśli nie powinni być uważani za Najwyższego, to jak należy ich traktować ? To omawialiśmy już na wczorajszym porannym wykładzie z Bhagawatam. Jasomatinandana Prabhu powiedział, że powinni oni być postrzegani jako słudzy Najwyższego Pana, jako Waisznawowie. W rzeczywistości powinno się im ofiarowywać prasadam. Taką radę ja daję każdemu, kto wielbi półbogów. Mówię im, że mogą trzymać zdjęcie półboga na swoim ołtarzu, ale nie powinno ono stać na tym samym poziomie, co Kryszna czy Rama lub Wisznu lub Narajana. Można wziąć prasadam, które się ugotowało i ofiarowało Najwyższemu Panu, a potem można to ofiarować przed obrazkiem półboga. W ten sposób półbogowie będą całkowicie zadowoleni z ciebie. Będą bardzo szczęśliwi z tego powodu. No chyba, że są fanatykami. Ale generalnie, jeśli są choć trochę rozsądni, to będą zadowoleni, że w ten sposób spełniasz swoje zobowiązania.
Haridasa wspomina, że dla rodzin wedyjskim standardem jest wielbienie półbogów jako sług Kryszny i powinni oni otrzymywać kryszna-prasadam. Podobnie Pan Śiwa - który jest najpotężniejszym półbogiem – on także powinien dostawać prasadam. Jeśli chodzi o przodków, to oni także powinni dostawać kryszna lub wisznu-prasadam, gdy się ich wielbi, więc…
Pytanie z sali: Dlaczego?
Tamala Kryszna Maharadża: Dlaczego? Dlatego że jesteś z Zachodu, ale w innych miejscach ludzie dbają o swoich przodków.W zachodniej kulturze ludzie myślą tylko o jednej rzeczy- „Ja !!!”. Miałem okazję przeczytać bardzo interesującą książkę, gdy rozpoczynałem swoją misję w Chinach. Jest to analiza Ameryki i Chin, analiza ich kultury i tradycji. Mówi ona, że podstawą amerykańskiej kultura i tradycji jest jednostka oraz to co służy zadowoleniu jednostki, zaś kultury wschodnie stawiają jednostkę na drugim miejscu. Na pierwszym miejscu wysuwają służenie grupie, społeczności. Nie dotyczy to Boga, ale jest tam ta kwestia... Ludzie Wschodu nie myślą tylko o sobie, ale myślą o wszystkich członkach rodziny z przeszłości, teraźniejszości i z przyszłości. To jest lepsze. Myślenie w taki sposób jest oznaką zaawansowania. Bhakta myśli o wszystkich żywych istotach. Nie ogranicza swojej uwagi tylko do członków swojej rodziny, nie dba tylko o swoich krewnych , ale chce dbać o każdego. Prawdziwe współczucie oznacza dbanie o wszystkie uwarunkowane dusze. Zatem oni mają współczucie tylko do etapu związków rodzinnych, ale jest to lepsze od tego, gdy ktoś myśli tylko o sobie. Bhakta powinien dojść do najwyższego punktu, w którym myśli o wszystkich żywych istotach. Aby wszystkim pomóc, powinien rozdawać kryszna-prasadam. Taka jest istota.
Należy szanować półbogów. Jednakże co się dzieje, jeśli ktoś popełnia tę obrazę - wielbi półbogów niezależnie od Kryszny lub Wisznu? Haridasa mówi, że powinien on tego gorzko żałować. Powinien przyjąć schronienie Kryszny i uważać, aby ponownie nie popełnić tej obrazy. Dzięki pamiętaniu o Krysznie i o Jego Świętym Imieniu i dzięki intonowaniu Jego Świętego Imienia obraza ta zniknie. Nie ma potrzeby poddawania się żadnym prajasczitta, czyli pokutom. Nasz proces bhakti nie wymaga żadnego rodzaju prajasczitta. Jest to wyzwolony proces. Prajasczitta uwolni cię tylko od tego, co już mówiliśmy wcześniej - od popełnionej obrazy, ale nie zmieni ona twojego pragnienia, które znajduje się w sercu. Natomiast bhakti wykorzenia takie pragnienie oraz popełnioną obrazę. Dlatego bhakti jest miliony razy potężniejsza niż poddawanie się prajasczitta - pokutom.
Teraz omówimy obrazę guru awagja, co oznacza lekceważenie guru. Najpierw Haridasa wspomina o tym, jakim rzadkim osiągnięciem są narodziny w ludzkim ciele. Istnieje 8.400.000 różnych gatunków życia, z czego czterysta tysięcy to gatunki ludzkie. Jeśli rodzisz się jako półbóg, to masz tyle możliwości cieszenia się, że możesz nie dostrzegać potrzeb duchowych. Na platformie zwierzęcej utrzymujesz się po prostu przy życiu. Tylko w ludzkiej formie życia masz inteligencję do zrozumienia tego oraz widzisz potrzebę rozwiązania problemów życia. Istnieje taka potrzeba. Półbogowie jej nie odczuwają. Oni cieszą się jak nie wiem co... Natomiast istoty ludzkie, przywiązane do tego materialnego świata, cierpią. Jednakże mają one wystarczającą inteligencję. Osoba inteligentna rozumie w ten sposób swoją sytuację.
Gdy dziva osiągnie ludzką formę życia w tym świecie, przyjmie schronienie prawdziwego - bona fide - guru, który będzie działał jak kapitan na łodzi w oceanie materii i będzie kierował ją za pomocą instrukcji o bhakti. To dzieje się wtedy, gdy szuka prawdziwego - bona fide - guru. Takie pragnienie pojawia się w sercu, gdy czujesz potrzebę przyjęcia osoby, która może ci pomóc. Kryszna, jako Dusza Najwyższa w sercu, prowadzi cię do towarzystwa bhaktów i do prawdziwego - bona fide - guru. Wtedy powinieneś zadawać istotne pytania mistrzowi duchowemu, a gdy znikną twoje wątpliwości, powinieneś zostać inicjowany w praktyce procesu bhakti-jogi.
Kim jest guru? Haridasa mówi, że prawdziwym kryterium do wybrania kogoś na guru jest to, jak bardzo jest on podporządkowany Krysznie. Takim kryterium nie jest jego status społeczny czy kasta. Oczywiście jest wiele wersetów - kipa wipra kipa njasi… nawet, jeśli jest zamiataczem na ulicy, sannjasinem, kimkolwiek, to jeśli zna on naukę o Krysznie, może być przyjęty jako guru. Tą istotną rzeczą jest to, by znaleźć osobę, która zna Krysznę, która zna naukę o Krysznie i może udzielić właściwych instrukcji na ten temat. Dlatego Haridasa nie poleca szybkiej inicjacji, ponieważ potencjalny uczeń musi mieć czas, aby bardzo uważanie przeanalizować kwalifikacje osoby, którą przyjmie na swojego guru.
Haridasa mówi, że po przyjęciu inicjacji i podążając procesem świadomości Kryszny... (hej, starajcie się nie zasypiać! Nikt nie powinien zasypiać.)... osoba posiadająca rodzinę – grihasta, straci przywiązanie do życia rodzinnego dzięki mocy intonowania Świętego Imienia w procesie bhakti. Osoby żyjące w rodzinie powinny być świadome, że celem życia rodzinnego jest pewnego dnia stracenie do niego smaku. Nie chodzi tu o to, aby coraz bardziej przywiązywać się do żony czy męża, ale o to, aby stracić ten smak.
Dlaczego tracisz ten smak? Ponieważ rozwijasz wyższy smak. Czym jest ten wyższy smak? To smak Imienia Kryszny. Smak Imienia Kryszny jest tak słodki, że stopniowo tracisz
zainteresowanie życiem rodzinnym.
Są dwa rodzaje guru. Diksza-guru - on jest tylko jeden, i śiksza-guru, czyli ten, który daje instrukcje; ich może być wielu. Generalnie jest tak, że osoba, która najpierw daje instrukcje potem staje się diksza-guru, ale nie zawsze tak jest. W każdym razie może być więcej niż jeden śiksza-guru, ale jest tylko jeden diksza-guru.
Haridasa bardzo ciekawie opisuje pozycję założyciela-aczarji. Jest to bardzo ważne. My w centrum naszego Towarzystwa staramy się ustanowić jako założyciela-aczarję Śrila Prabhupada.
Haridasa mówi, że gdy przyszły kandydat do inicjacji staje się poważny, musi znaleźć odpowiednią sampradaję, w której ponownie się narodzi. Oznacza to, że pyta on o różne filozofie i stopniowo podejmie decyzję, która z nich jest właściwa.
Filozofia, która będzie dla niego odpowiednia jest ustanowiona przez założyciela-aczarję. Jest oparta na naukach założyciela-aczarji. Haridasa mówi o unikalnej pozycji - zarówno przed jak i po inicjacji - założyciela-aczarji. Należy go odpowiednio traktować, szanować i wielbić. Tak samo jego nauki i książki. Jest to bardzo dobrze ujęte w Harinama-czintamani. Przy wielbieniu swego guru należy także wielbić założyciela-aczarję, ponieważ wszystko od niego pochodzi. On jest fundamentem, podstawą całej wiedzy.
Haridasa mówi, że gdy zrozumiałeś już która sampradaja jest właściwa i gdy zrozumiałeś istotę nauk założyciela-aczarji z tej sampradaji, musisz wybrać jego ucznia lub zwolennika, kogoś, kto podąża za naukami tego założyciela-aczarji na swojego guru. Gdy taka osoba nie przestrzega właściwie takich nauk nigdy nie powinna być przyjmowana na guru. W istocie musisz dokładnie poznać Prabhupada i jego nauki, aby poznać kryteria i ocenić kto jest prawdziwym - bona fide - guru w ISKCON’ie. Dlatego GBC wydało bardzo dobrą rezolucję, która mówi, że gdy zaczynasz przychodzić do świątyni, powinieneś ofiarować pranama-mantrę Prabhupadzie i od niego czerpać instrukcje. Następnie gdy rozwiniesz zaufanie do osoby, która uosabia nauki Prabhupada, możesz wybrać ją na guru. Haridasa Thakura potwierdza to także.
Jaka jest pozycja guru? Haridasa mówi, że guru - czy to śiksza czy diksza - musi być sługą Kryszny i przebywać z Panem wiecznie we Wrindawan oraz musi być szczególnie upełnomocniony przez Krysznę. Należy służyć guru z wielkim oddaniem, wiedząc że jest on bezpośrednio upełnomocniony przez Krysznę. Jest on najdroższym sługą Kryszny i jedynym duchowym przewodnikiem. Dzięki szczerej służbie dla guru możesz przekroczyć ocean materii.
Bhaktowie często zadają pytanie: „Co się dzieje jeśli guru nie jest osobą wyzwoloną, wiecznie zaangażowaną w rozrywki Kryszny?” Śrila Prabhupada odpowiada na nie w jednym z listów, który napisał w początkach ruchu do Madhusudany. Napisał tam, że możesz przyjąć inicjację od duszy wyzwolonej bądź od osoby, która nie jest jeszcze wyzwolona, ale doskonale przestrzega instrukcji duszy wyzwolonej. Prabhupada powiedział, że rezultat będzie taki sam. Bardzo fajny list do Madhusudany. Został on opublikowany w książce Listy Prabhupada („Śrila Prabhupada Śikszamrita”).W każdym razie jeśli nie możesz znaleźć duszy wyzwolonej, to musisz znaleźć kogoś, kto doskonale podąża w słowach i czynach za duszą wyzwoloną. Jeśli nie masz takiego zaufania do nikogo w ISKCON’ie, musisz poczekać aż się ono rozwinie. Nie czuj się zmuszony do przyjęcia inicjacji. Inicjacja może nastąpić tylko wtedy, gdy rozwinie się taka wiara.
Haridasa daje wskazówki jak czcić guru.(...) Najpierw mówi jak szanować guru. Nie zaczyna od obraz wobec guru, ale upewnia się czy wiesz, na czym polega szacunek dla guru. Jeśli tak nie postępujesz, automatycznie popełniasz obrazy (...).
Haridas omawia proces czczenia guru: „Ofiaruj mu padja, arghja,.....tak samo jak przy czczeniu Bóstw. Zanim zaczniesz czczenie Bóstw, ofiarowujesz guru siedzenie - asanę, zapraszasz go tam i ofiarowujesz mu różne przedmioty. Potem możesz czcić Krysznę. Podobnie jest, gdy przychodzisz do świątyni. Najpierw składasz pokłony swemu mistrzowi duchowemu. Potem idziesz do Prabhupada i jemu jako założycielowi-aczarji, param-guru także składzasz pokłony. Następnie idziesz do Bóstw i w odpowiedniej kolejności składasz Im pokłony. Nie że podchodzisz najpierw do Kryszny. Najpierw zbliżasz się do guru. Tutaj mówimy o tym aby najpierw czcić guru, ofiarowywać mu kryszna-prasadam. Umysł ucznia powinien być skupiony na guru przez cały czas.
Jeśli ktoś nie słucha lub lekceważy guru, to jest to obrazą. Jej efektem jest zatrzymanie rozwoju bhakti. Możesz szybko osiągnąć sukces okazując szacunek i oddanie dla sadhu i Kryszny, podobnie jak służąc guru i intonując Świętę Imię Pana. Dzięki mocnej wierze w guru oraz dzięki mocy śuddha-nama, czystego intonowania Imienia Kryszny, możesz osiągnąć cel - premę.
Haridasa mówi także o tym, co się dzieje, gdy twój guru nie jest już guru. Co wtedy robisz? Czy jest już po tobie? On mówi, że nie. Haridasa mówi, że czasami guru może być odrzucony i podaje tego przyczyny. Mówi, że gdy taki wielki „guru” popełnia nama-aparadhę, to traci on swoją wiedzę. Przez obrażanie innych Waisznawów traci smak do Imienia. Stopniowo ulega kontroli bogactwa i kobiet. Jest to klasyczny przykład, który na nieszczęście musieliśmy zaobserwować nawet w naszym Towarzystwie. To duchowy dokument, czytamy o tym w tym duchowym dokumencie. To nie jest żadne nowe zjawisko i nie jest tak tylko w ISKCON’ie, ponieważ słyszałem, że nawet w bardzo znanych sampradajach jak ta od Madhwaczarji- mają ten sam problem. Właśnie upadło tam trzech bardzo mocnych sannjasinów, co nigdy wcześniej się nie zdarzało. To stało się w zeszłym roku. Dzieje się tak z powodu natury Kali-jugi. To się zdarza, dlatego Haridas Thakur mówi nam, co powinniśmy wtedy zrobić.
To ciekawe, ale mówi on, że wszystko zaczyna się od popełniania nama-aparadhy, obrażania Świętego Imienia na dziesięć sposobów. Z powodu złego towarzystwa i obrażania Waisznawów traci wiedzę i smak do Imienia. Z powodu waisznawa-aparadhy - sadhu ninda traci smak do intonowania i stopniowo ulega kontroli bogactwa i kobiet. Zostaje pokonany przez materialne pragnienia, ponieważ traci ochronę Świętego Imienia. Taki guru powinien zostać odrzucony. Lecz dzięki łasce Kryszny jego uczeń otrzyma nowego bona fide guru i ponownie podejmie czyste intonowanie Imienia. Uczeń musi widzieć, co się dzieje. Jeśli jest dojrzałą osobą, to może wybrać kolejnego guru. Może też przyjąć schronienie Śrila Prabhupada i wypełniać jego instrukcje. Wewnątrz powinien utrzymywać nastrój, że jest uczniem Śrila Prabhupada. Może też stopniowo rozwijać wiarę w innego Waisznawę i może przyjąć schronienie i inicjację od takiej osoby jako bona fide guru. To indywidualna sprawa i należy tu kierować się sercem. Inna osoba nie może dyktować nam w kim powinniśmy pokładać wiarę. Jeśli guru jest upadły, musi on zostać odrzucony. Nie można być przywiązanym do osoby upadłej.
Rozważmy teraz, co się dzieje, gdy guru przyjmuje nieodpowiednich ludzi na swoich uczniów? Haridasa mówi, że będzie musiał za to odcierpieć. Jeśli zaś uczeń przyjmuje niekwalifikowanego guru – wtedy on będzie musiał za to cierpieć. Aby uniknąć takiego nieszczęścia należy być bardzo ostrożnym. Haridasa mówi, że nawet jak chcesz coś kupić, to jesteś ostrożny i uważny. Zatem o ile bardziej powinieneś być uważny, gdy wybierasz guru i gdy guru wybiera uczniów? Jeśli jesteś tak ostrożny przy wyborze materialnych przedmiotów, to o ile ostrożniejszy musisz być przy wybieraniu mistrza duchowego i uczniów?
Idealnie jest - gdy taki związek jest wieczny. Dla związku to jest najlepsze. Jednakże gdy uczeń staje się zły, guru musi go odrzucić. Jeśli zaś guru staje się zły, uczeń musi go odrzucić. W innym razie oboje mogą upaść. Haridasa mówi, że lepiej, gdy upadnie jeden, niż oboje. Lepiej, żeby upadł jeden, niż obaj. Haridasa mówi, że nawet półbogowie przez taką obrazę - guru awagja, mogą trafić do piekła. Jest to taka poważna obraza.
Jak należy szanować guru? Należy szanować jego łóżko, siedzenie, buty, samochód, wodę z mycia jego stóp, jego obrazek. Jeśli ktoś tego nie robi a większymi względami darzy kogoś w obecności guru, jest to niewłaściwe – jest próbą pomniejszania bona fide guru. Należy zwracać się do guru z wielkim szacunkiem, uważnie słuchać jego słów i instrukcji, a gdy się go zobaczy, należy złożyć mu pokłon. Należy głośno gloryfikować guru, nigdy nie lekceważyć jego poleceń...(nie śpijcie!...) Nigdy nie lekceważyć jego poleceń, przyjmować pozostałości jego prasadam i nie rozmawiać o niczym, czego on nie lubi. To jest dobre…(...) Należy zadowolić go, wypełniając jego polecenia. Jeśli ktoś działa w taki sposób i wykonuje kryszna-nama sankirtana, osiągnie on wszelką doskonałość.
Co się dzieje, jeśli popełnisz taką obrazę? Może to być skutkiem złego towarzystwa bądź kontaktu z obraźliwą literaturą na ten temat. Haridasa mówi, że jeśli guru jest bona fide, a ty popełniasz guru awagja, to jest to skutkiem jednej z tych dwóch rzeczy - złego towarzystwo bądź czytania niewłaściwej literatury, które zanieczyszczają twoją inteligencję. Jeśli tak jest, musisz natychmiast porzucić takie towarzystwo. Powinieneś przestać czytać taką literaturę, która niszczy twoją wiarę w guru. Powinieneś udać się do mistrza duchowego i błagać go o wybaczenie, a on - będąc bardzo łaskawym dla ciebie - wybaczy ci. (...)
Cdn....
Skonentuj artykuł
