Biografia Pana Nitjanandy
|
czytane: 1350 data: 2007-01-29 |
Wersja do druku |
 |
„Przydzielał Swoim kolegom role różnych demonów jak Baka i Agha, a potem tak jak Kryszna szyderczo zabijał je. Chłopcy z Ekaćakry lubili przebywać z Nitjanandą i nie byli w stanie opuścić Go ani na chwilę. Rodzice nigdy nie zabraniali swoim dzieciom przebywać z Nitjanandą; raczej dekorowali je ozdobami i zachęcali do wzięcia udziału w transcendentalnej zabawie Nitjanandy.
„Choć bardzo kochany przez Swoich rodziców, Hadaj Pandita i Padmawati, Śri Nitjananda Prabhu opuścił dom z pewnym sannjasinem w wieku dwunastu lat, by szukać Pana Kryszny. Gdy sannjasin odszedł z Nitjanandą, Hadaj Pandita osunął się na ziemię nieprzytomny, a jego żona padła jak martwe ciało. Nawet mieszkańcy Ekaćakry stali się na wpół martwi, gdy usłyszeli nowiny. Przyjaciele Nitjanandy padli nieprzytomni, a z całej wioski z żalu uszło życie. Ludzie zgromadzili się w domu Hadaj Pandita i próbowali ocucić Pandita i jego żonę. Po odzyskaniu przytomności rodzice Nitjanandy po prostu płakali i wzywali imię Nitjanandy. Ich obfite łzy roztapiały kamienie.
„Trzy miesiące minęły, a Hadaj i Padmawati nie zjedli ani kawałka jedzenia. Oszaleli od ciągłego płakania i wzywania imienia Nitjanandy. Wioskowi ofiarowywali im jedzenie, lecz myśl o podtrzymywaniu życia tylko zwiększała ich nieszczęście.
„W tym szaleństwie Hadaj wołał do Nitaja, prosząc Go by wrócił i siadł na jego kolanach, ponieważ już od tak długiego czasu Go nie widział. Innym razem wołał Nitaja, by towarzyszył mu w kąpieli w jeziorze. Potem wzywał swojego syna, by ten szedł przed nim, gdy wchodził na pola i sprawdzał ryż.
„Czasami wołał Nitaja, by ten towarzyszył mu w drodze na bazar, gdzie chciał kupić zabawki i ubrania. Wołał swojego syna, by przyszedł zjeść prasadam, mówiąc mu, że Jego matka już czekała. Od czasu do czasu z podnieceniem wołał swoją żonę, by przyszła zobaczyć Nitjanandę idącego drogą.
„W ten sposób rodzice Nitjanandy spędzali swoje dni aż do chwili śmierci. Po ich odejściu przyjaciele Nitjanandy wyprowadzili się z Ekaćakry. Wioskowi także przenieśli się do innych miejsc nie mówiąc nikomu, dokąd idą. Po czasie Ekaćakra stała się tylko ruinami.”
„Pod nieobecność Śri Kryszny Ćajtanji Pan Nitjananda nigdy nie był w rzeczywistości szczęśliwy czy spokojny. W ten sam sposób, w jaki poszedł na pielgrzymkę jako Pan Balarama w Dwapara-judze, Nitjananda Prabhu spędził dwadzieścia lat na odwiedzaniu wszystkich świętych miejsc w Indiach. Niewiarygodne piękno Pana Nitjanandy było tak czarujące, że ktokolwiek patrzył na Niego, czuł ukojenie i przyjemność. Nitjananda Rama był tak pełen ekstatycznej miłości dla Kryszny, że gdziekolwiek się udał tłumy ludzi podążały za Nim i zalewane były deszczem premy.
„Śri Nitjananda Prabhu przyjął inicjację od Lakszmi-pati, guru Madhawendry Puri. W Południowych Indiach Nitjananda spotkał się z Madhawendrą Puri i spędził z nim kilka dni szczęśliwie zanurzony w Kryszna-rasie. Pan Nitjananda przybywając do Wradźa-mandali, przyjął nastrój chłopca pasterza i bawił się z dziećmi. Niezwykle słodka postać Nitjanandy Prabhu natychmiast przyciągała każdego, kto tylko spojrzał na nią. Bez stałego miejsca pobytu i w wielkim zachwycie Nitjananda Prabhu przeszedł całą Wradźę.
„Pod drzewem banjanowym obok rzeki Jamuny w Śringara (Nitjananda) Wata Pan Nitjananda, będąc wypełniony Kryszna-premą, czasami siadał lub tarzał się w kurzu. Potem dekorował się kwiatami lub oznajmiał: ‘Gdzie jest Moje życie i dusza, Kanaj (Kryszna)?’ Domyślając się, że Śri Gaurasundara rozpoczął sankirtana lila i czując magnetyczne przyciąganie do Mahaprabhu, Śri Nitjananda Prabhu opuścił Wryndawan, by spotkać Gaurangę w Nawadwipie.
„Pan Nitjananda z przyjemnością przybył do Nadii. Wracając do życia w towarzystwie Gaurahari, Nitjananda Prabhu wpadł w pułapkę miłości Gaury. W rezultacie Nitaj odrzucił Swoją dandę i kamandalu.”
„Nimaj przedstawił Nitaja Śaczimacie mówiąc jej, że Nitja był jej drugim synem, Jego starszym bratem i dlatego powinien być znany jako Wiśwarupa. Zaskoczona Śaczi spojrzała na Nitaja, lecz z powodu jogamaji zobaczyła Go teraz jako starszego syna, Wiśwarupę. Śaczi powąchała głowę Nitaja, płakała ze szczęścia i szeptała do Nitaja: ‘Przedtem mój Nimaj był sam. Ale teraz ma Ciebie. O moje dziecko! Chroń Go i zaopiekuj się Swoim młodszym bratem.’”
Piękno i postać
„Jasna, złota cera Nitajsundara jaśniała jak rozżarzone, czerwone słońce. Ozdoby dekorowały Jego piękne uszy, a Jego długie ręce dotykały kolan. Piękne usta Śri Nitjanandy zawsze intonowały ‘Gaura! Gaura!’, a strumienie łez płynęły z Jego oczu. Nitaj Prabhu zawsze pływał w nieskończonym oceanie sankirtana, wytwornie tańcząc wraz ze Swoimi zwolennikami. Nitajćandra był wyjątkowo łaskawy dla wszystkich bezsilnych i nieszczęśliwych, upadłych dusz.”
„Ciało Nitjanandy Prabhu było miękkie jak zabawka zrobiona ze śmietanki. Z niebieskim dhoti i turbanem ozdabiającym Jego wysokie ciało wyglądał jak awadhuta. Kolorowy kolczyk wisiał w Jego lewym uchu. Święte imię Kryszny przebywa na Jego języku dzień i noc i krzyczy On ze szczęścia w każdej chwili. Jego jaśniejąca twarz pokonała miliony księżyców, a Jego uśmiech dodał życia wszystkim światom. Jego usta miały ładny kształt i były atrakcyjne.
„Splendor Jego zębów pokonywał perły. Jego iskrzące się oczy były czerwone i duże. Był bardzo potężny, a Jego długie, pomyślne ramiona zwisały do kolan. Szedł miękko i z wdziękiem. Nitjananda Raja wypowiadał bardzo uprzejme słowa do każdego. Gdy ludzie słyszeli Jego słowa ich karmiczne reakcje były natychmiast niszczone.”
„Pragnę pamiętać tę jasno uśmiechającą się twarz Śri Nitjanandy Prabhu, którego piękne ruchy wyśmiewają wdzięczny chód słonia. Jego ubranie przypomina kępę niebieskich kwiatów lotosu, a Jego blask cielesny pokonuje splendor wschodzącego o zmroku księżyca w pełni. Jego oczy przesączone premą pokonują dumę niespokojnych ptaków khandźana.”
Tożsamość Pana Nitjanandy
„Pan Nitjananda nie jest różny od Pana Sankarszana. Wiśwarupa, starszy brat Pana Ćajtanji, jest identyczny z Osobą Boga, Panem Sankarszanem. Gdy wieczna Boska Osoba Pan Wiśwarupa znikł z domu, wszedł w ciało Pana Nitjanandy Awadhuty. Pan Nitjananda inkarnuje jako Jego plenarna ekspansja, Ananta Śesza. Jako Pan Śesza przemienia Swoje ciało i staje się ubraniami, bransoletkami i innymi ozdobami noszonymi przez Pana Wisznu i Pana Krysznę. Pan Śesza, ponownie ekspandując jako moc rozrywek, lila-śakti, jest świadom wszystkich szczegółów poufnych rozrywek Pana Kryszny.
„Dwie żony Pana Balarama, Śrimati Waruni Dewi i Śrimati Rewati Dewi, pojawiły się w czasie rozrywek Pana Ćajtanji jako Wasudha Dewi i Dźanawa Dewi, dwie drogie żony Pana Nitjanandy.”
„Jesteś w pełni oddany Panu Ćajtanji, więc jesteś najlepszym propagatorem ścieżki służby oddania; jesteś totalną sumą wszystkich energii Pana Ćajtanji. Ekspandujesz Siebie w łóżko, tron, miejsce odpoczynku, parasolkę Pana Ćajtanji, jesteś Jego życiem i duszą.
„Jako Balarama jesteś niezrównany w Swojej służbie dla Kryszny, a jako Nitjananda jesteś głównym towarzyszem Pana Ćajtanji, jak również źródłem wszystkich inkarnacji Pana Ćajtanji. Zawsze wyzwalasz upadłych i unicestwiasz ateistów.
„Pan Nitjananda słynie z zalewania wszechświata miłością do Boga. Pan Nitjananda jest oryginalnym bhaktą Pana Ćajtanji. Pan Nitjananda nigdy nie myśli, że nie jest sługą Pana Ćajtanji i nagradza podarunkiem służby dla Pana Ćajtanji. Jego język jest siedzibą chwał Pana Ćajtanji, wibruje bez ustanku wzniosłe rozrywki Śri Gauraćandry. Jedynie dzięki wielbieniu Pana Nitjanandy można osiągnąć pełne oddanie u lotosowych stóp Pana Ćajtanji.”
„Panie Nitjanando, jesteś formą i siedzibą wszechświata, Panem Balaramą. Osoba, której dajesz Swoją łaskę z łatwością osiągnie lotosowe stopy Śri Ćajtanji i zatonie w wodzie premy. Bez Twojego miłosierdzia nikt nie otrzyma Gaury, nawet jeśli wielbi Go przez sto żyć. Czasami Gauranga może kogoś ukarać, ale Ty ochronisz taką osobę. A jeśli Ty kogoś ukażesz, Gauranga ukaże go jeszcze bardziej.”
„Starszy brat Kryszny i syn Rohini, Balarama, pobłogosławił Kali-jugę pojawiając się jako Nitajsundara. Poprzez Swoje transcendentalne cechy Nitjananda Prabhu obdarza Swoją łaską ludzkość. Oszalały z miłości do Boga Nitjananda Rama oczyścił świat. Zadowolił każdego objawiając ekstazę czystej miłości do Gauraćandry.
„Tylko dzięki bezprzyczynowej łasce Śri Nitjanandy Prabhu cudowne rozrywki Śri Ćajtanji manifestują się w czyimś sercu. I dzięki łasce Gauraćandry ktoś może z uczuciem przywiązać się do Pana Nitjanandy. Wszystkie przeszkody i niepowodzenia są usuwane tak szybko, gdy tylko ktoś zrozumie pozycję Pana Nitjanandy. W celu zatopienia się w oceanie nektaru służby oddania ktoś powinien wielbić Nitajćandrę.
„Pan Nitjananda Prabhu służy Panu Ćajtanji w każdy sposób; czasami jako przyjaciel, czasami jako Jego parasolka, łóżko lub Jego nosiciel. Wszystkie te służby mogą być wykonywane tylko przez Pana Nitjanandę. Służy On Panu Ćajtanji zgodnie ze Swoimi własnymi słodkimi pragnieniami. Inni także mogą starać się o służbę dla Pana, ale tylko dzięki łasce Nitjanandy Prabhu.
„Chwały Pana Nitjanandy są nieograniczone; nikt nie może w pełni Go poznać. Pan Nitjananda jest obiektem kompletnej miłości do Pana Ćajtanji, a pragnieniem mojego serca jest to, by ten sam Pan Nitjananda zamieszkał w moim sercu jako mój najukochańszy Pan i Mistrz. Dzięki Jego łasce rozwinąłem przywiązanie i atrakcję do Pana Ćajtanji. Ten, kto pragnie przekroczyć ten ocean nieszczęść i zatonąć w nektariańskich wodach miłości do Boga musi przyjąć schronienie w lotosowych stopach Nitajćandry.
„Pan Nitjananda przedstawił się, mówiąc: ‘Jestem sługą Pana Ćajtanji.’ Jest On zawsze w nastroju sługi. Tylko dzięki Jego łasce ktoś może rozwinąć miłość do Pana Ćajtanji. Wszystkie szkody w życiu duchowym pokonywane są dzięki wielbieniu Pana Nitjanandy. Pan Nitjananda nie zna żadnego innego przeznaczenia poza byciem sługą Pana Ćajtanji. Jedynie poprzez służenie Panu Nitjanandzie ktoś jest w stanie zostać bhaktą Pana Ćajtanji. To dzięki łasce Pana Nitjanandy ktoś może poznać w pełni Pana Ćajtanjię, podobnie, by w pełni zrozumieć prawdę o służbie oddania ktoś musi otrzymać błogosławieństwa Pana Nitjanandy.
„Pan Nitjananda jest bardzo drogi wszystkim Wajsznawom i dzięki Jego łasce każdy może wejść na ścieżkę służby oddania. Jeśli jednak ktoś przypadkiem zlekceważy Pana Nitjanandę, to Sam Pan Ćajtanja przeklnie go na wieczne cierpienie.”
Pan Nitjananda i guru tattwa
„Należy zawsze myśleć o swoim mistrzu duchowym w związku z jego poufną relacją z Śri Kryszną. W całej starożytnej literaturze o służbie oddania i w większości pieśni Śrila Narottama Dasa Thakura, Śrila Bhaktiwinoda i innych czystych Wajsznawów mistrz duchowy jest zawsze uważany za jednego z poufnych towarzyszy Śrimati Radharani lub za zamanifestowanego reprezentanta Śri Nitjanandy Prabhu.” (Cc. Adi, 1.46 zn.)
Choć Balarama wkracza w Gaura-lila jako Śri Nitjananda Prabhu, pozycja Pana Nitjanandy jest większa, niż pozycja Pana Balarama, ponieważ rozdaje On premę. Kryszna i Balarama podlegają Gaura-Nitaj. Gdy dodamy szczodrość, Balarama staje się Nitjanandą. Bez łaski Pana Nitjanandy bhakta nie może zbudować właściwych fundamentów do służby oddania. Najpierw musimy umieścić naszą wiarę w Nitjanandzie Prabhu, potem otrzymamy łaskę Śri Ćajtanji Mahaprabhu, a dzięki temu osiągniemy poufną, miłosną służbę dla Radha-Madhawy.
Oryginalnym mistrzem duchowym jest Śri Nitjananda Prabhu. W świecie duchowym Nitjananda ucieleśnia zasadę guru-tattwa w czterech podstawowych rasach, od dasja do madhurja. Przyjmuje postać Ananga-mańdźari, młodszej siostry Śrimati Radhiki, by służyć Boskiej Parze w madhurja-rasie.
„Aćarjowie Gaudija Wajsznawa wyjaśniają, że Pan Nitjananda jest skarbnikiem Wryndawany, a bez Jego łaski nie można wejść do Wradźa Dhama, by radośnie służyć Boskiej Parze, Radhika-Giridhari. Pan Nitjananda jest najłaskawszy, ponieważ dzięki Jego duchowej mocy nawet najbardziej upadłe dusze mogą wznieść się do najwyższego poziomu premy, jak można zobaczyć to w radykalnej transformacji Dźagaja i Madhaja, od nikczemnych grzeszników do czcigodnych świętych.
„Śri Gurudewa jest inkarnacją Śri Nitjanandy Prabhu i jako Jego reprezentant rozdaje łaskę Śri Ćajtanji Mahaprabhu, która umożliwia wejście w poufne Wradźa-lila Radhy i Kryszny. Wiele razy Raghunatha Dasa Goswami próbował bez powodzenia przyłączyć się do Ćajtanji Mahaprabhu w Puri, lecz dopiero po zadowoleniu Nitjanandy Prabhu i zdobyciu Jego łaski, szybko osiągnął towarzystwo Śri Ćajtanji Mahaprabhu. Bhakta nie osiągnie niczego bez służby dla Śri Nitjanandy Prabhu. A służba ta oznacza zadowalanie swojego mistrza duchowego oddanymi czynnościami swojego ciała, umysłu i słów.” (PRC)
Jak otrzymać łaskę Pana Nitjanandy? Nitjananda jest bardzo łaskawy dla tego, kto przyciągany jest do Gaura-lila. Nitjananda Prabhu z pewnością pobłogosławi bhaktę, który usiłuje służyć Gaurandze, Jego siedzibie- Śri Dhama Majapur i sługom Gaurangi. Nitjananda szczególnie pobłogosławi te szczęśliwe dusze, które intonują święte imię „Gauranga! Gauranga! Gauranga!”
Widząc, że większość ludzi było zbyt upadłych, by docenić słodkie imiona i rozrywki Kryszny, Sam Nitjananda wprowadził intonowanie „Gauranga” wraz z Gaura-lila w Swoim nauczaniu. W Dalaler Gita Śrila Saczczidananda Bhaktiwinoda Thakura mówi, że Śri Nitjananda jest właścicielem skarbca ekstatycznej miłości do Śri Gaurasundara. Ktokolwiek intonuje „Gauranga!” zadowala Pana Nitjanandę i zaczyna posiadać bogactwa Gaura-premy.
Rozrywki Nitjanandy Prabhu
„Nieustraszony i beztroski Nitjananda Prabhu czasami skakał na atakujące krokodyle lub w monsunową powódź Gangi. Przyjmując nastrój Pana Ananta Śeszy Pan w wodach Gangi czuł się jak w domu. Pan Nitjananda pływał, śmiał się i chlapał wodą. Bhaktowie na brzegach wstrzymywali swoje oddechy w niepokoju. Czasami, z powodu ekstatycznej miłości do Kryszny, Pan Nitjananda wchodził w nieświadomy trans na trzy lub cztery dni.
„Jakiekolwiek rozrywki spełniał Pan Kryszna, by zadowolić Swoich bhaktów, były także wykonywane przez syna Padmawati, gdy bawił się ze Swoimi wioskowymi przyjaciółmi. Czasami Nitjananda uczył Swoich przyjaciół rozrywek Śri Ramaćandry. Do tego przedstawienia przygotował wszystko jak dokładną replikę miejsc i wydarzeń, które zostały opisane przez Walmikiego w Ramajanie.
„Pewnego dnia Pan Nitjananda, pamiętając Rama-lila, zatracił się w emocjach Lakszmana. Jeden chłopiec podszedł do Nitaja i powiedział: ‘Jestem Rawaną, Królem demonów. Rzucę na Ciebie moją najpotężniejszą broń, śakti-śila. Broń się, jeśli możesz, Lakszmanie.’ Prowokując Lakszmana tymi słowami chłopiec rzucił kwiat lotosu na Nitaja. Pochłonięty nastrojem bitwy Lakszmana, Nitaj cofnął się i padł nieprzytomny na ziemię.
„Mimo wysiłków chłopców, by Go podnieść, Nitaj leżał bez ruchu, a chłopcy siedli wkoło trzymając się za głowy i rozpaczając. Matka i ojciec Nitaja przybyli na to miejsce i zemdleli, gdy zobaczyli martwe ciało syna. Ktokolwiek obserwował sytuację z pewnością był zdumiony.
„Gdy chłopcy opisali szczegóły zabawy, ktoś powiedział: ‘Myślę, że znam powód utraty świadomości przez Nitaja. Wcześniej Nitaj doskonale odgrywał rolę Króla Daśarathy, który niesamowicie cierpiał i ostatecznie zmarł na wieść o wygnania Ramy do lasu. Nitaj po prostu odgrywa sztukę. Jeśli Hanuman poda Mu lekarstwo, ponownie wydobrzeje.’
„Przed przedstawieniem Pan Nitjananda pouczył wszystkich Swoich młodych przyjaciół: ‘Jeśli padnę nieprzytomny, otoczcie Mnie i szlochajcie. Po odczekaniu kilku chwil poślijcie po Śri Hanumana. Gdy przyłoży lekarstwo pod Mój nos, odzyskam ponownie życie.’
„Pan padł nieprzytomny po prostu doświadczając własnego nastroju jako Lakszmana. Chłopcy zakłopotali się pozorną nieprzytomnością Nitaja i zapomnieli o instrukcjach Pana. Powtarzali tylko: ‘Obudź się, drogi bracie,’ i głośno płakali. Gdy chłopcy usłyszeli sugestię mężczyzny, przypomnieli sobie polecenie Pana. Chłopiec przebrany za Hanumana pobiegł zebrać lecznicze zioła. Dzięki mocy Pana Nitjanandy Jego młodzi przyjaciele grali swoje indywidualne role tak dobrze, że cały tłum patrzył na to w zdumieniu.
„Inny chłopiec, przebrany za lekarza, położył lekarstwo pod nosem Śri Lakszmana. Nitjananda, Najwyższa Boska Osoba, wstał, przynosząc ulgę Swoim rodzicom i wszystkim innym. Śri Hadaj Pandit, ojciec Nitaja, z miłością Go objął. Jego młodzi przyjaciele poczuli ulgę w sercu i radość.
„Każdy był pod wrażeniem przedstawienia i dopytywał się: ‘Drogi chłopcze, gdzie nauczyłeś się odgrywać te rozrywki?’ Nitaj uśmiechnął się i odpowiedział: ‘Są to Moje transcendentalne rozrywki.’
„Pan Nitjananda był wyjątkowo przystojnym chłopcem. Kto mógł się oprzeć na Jego widok? Ludzie z Radha-desz kochali Go bardziej, niż własnych synów; a jednak nikt nie mógł rozpoznać w Nim Pana. Jego towarzysze zwiedzieni byli przez złudną moc Pana Wisznu.
„Pan Nitjananda bawił się w ten sposób w Swoim dzieciństwie. Jego jedynym źródłem przyjemności były wspaniałe rozrywki Kryszny, które odgrywał. Przyjaciele Nitaja zawsze cieszyli się Jego słodkim towarzystwem.”
Zanim Pan Ćajtanja zamanifestował Swoje rozrywki oddania, Pan Nitjananda udał się na pielgrzymkę po Indiach. Gdy tylko Pan Ćajtanja rozpoczął Swój ruch sankirtana, Pan Nitjananda w tajemnicy przybył do Majapur i ukrył się w domu Nandanaćarji. Przeczuwając Jego obecność Pan Ćajtanja wysłał Haridasa Thakura i Śriwasa Pandita, by odszukali Pana Nitjanandę. Po dziewięciu godzinach wyczerpujących poszukiwań wrócili bez niczego. Słysząc to wszechwiedzący Pan Ćajtanja uśmiechnął się łagodnie i poprowadził bhaktów prosto do domu Nandanaćarji.
Po uczuciowym powitaniu z objęciami, płaczem i momentami omdlenia, Pan Ćajtanja gloryfikował Śri Nitjanandę Prabhu. „Uważam, że musisz być duchową mocą Najwyższego Pana. Ponieważ jesteś formą Kryszna-premy, każdy, kto Cię wielbi, z pewnością zdobędzie wspaniały skarb Kryszna-premy. Jeśli ktokolwiek krytykuje Twoje rozrywki, to jego służba oddania będzie zniszczona.”
„Pan Nitjananda spełniał wiele wspaniałych rozrywek z Panem Ćajtanją w Nawadwipie. Będąc pochłonięty ekstazą miłości do Kryszny, dokonał niezliczonych, nadzwyczajnych czynów i zawsze bardzo słodko przemawiał do wszystkich bhaktów, jakich spotkał. Śri Nitjananda Prabhu często się śmiał, tańczył i śpiewał Sam Sobie w szczęściu. Czasami zdumiewał wszystkich głośnym rykiem powodowanym wybuchami ekstazy.
„Pewnego dnia Pan Nitjananda odrzucił Swoje ubrania i przyszedł nagi przed Pana Ćajtanję. Potem Pan Nitjananda tańcząc ekstatycznie, krzyczał: ‘Moim Panem i mistrzem jest Nimaj Pandit, Pan wszechświata!’ Rozbawiony tym widokiem Pan Ćajtanja śmiał się, a potem natychmiast okrył ciało Awadhuty ubraniem.
„Po tym Pan Ćajtanja nasmarował ciało Nitjanandy perfumami, ozdobił Go girlandą z kwiatów i zaczął Go wychwalać: ‘Twoim imieniem jest Nitjananda i dlatego Twoja postać i zachowanie są zawsze szczęśliwe. O Nitaj! Wiecznie cieszysz się ekstatycznym, niezmąconym i nieograniczonym szczęściem we wszystkim, co robisz, czy to chodzisz, jesz czy robisz inne rzeczy. Zwykli ludzie nie mogą docenić Twoich transcendentalnych mocy. Jesteś zawsze obecny tam, gdzie pojawia się Pan Kryszna. Tak jak Kryszna, jesteś wieczną Prawą Absolutną, ale Ty Nitjanando słyniesz z zalewania wszechświata Kryszna-premą.’
„Innym razem w domu Śriwasa Pandita Pan Nitjananda, opanowany przez szczęście i chichocząc, zdjął Swoje ubrania i zawiązał je jak turban na Swojej głowie. Ciągle śmiejąc się i chwiejąc jak pijana osoba, skakał po podwórku. Jego oczy iskrzyły się, a Jego niewinna twarz emanowała całkowitą czystością. Łzy nieograniczonej radości spływały kaskadą z Jego policzków.
„Widząc duże, olśniewające i pięknie zbudowane nagie ciało Pana Nitjanandy, Pan Ćajtanja zawołał: ‘Nitaj! Co robisz? Nie tak należy się zachowywać w domu grihasty.’ Potem Pan Ćajtanja osobiście założył ubrania na Pana Nitjanandę.
„Pewnego dnia Pan Nitjananda przeprowadzał Swoją Wjasa-pudźę w domu Śriwasa Pandita w Majapur. Gdy Pan Ćajtanja i Pan Nitjananda tańczyli w duchowym szczęściu, czasami szlochali, obejmowali się, tarzali po podłodze lub próbowali dotknąć Swoich stóp. W tym samym czasie bhaktowie krzyczeli, ryczeli, szlochali, a czasem padali nieprzytomni.
„Gdy dwóch Panów tańczyło razem, ukazywali wiele ekstatycznych symptomów, takich jak pocenie się, drżenie i omdlewanie w zachwycie. Mahaprabhu, z całym ciałem pokrytym potem od tych radosnych rozrywek, krzyczał: ‘Intonujcie! Intonujcie!’ Gauranataradźa tańczył z takim wdziękiem i entuzjazmem, że czasami Jego stopy dotykały Jego głowy.
Niezwykły wspólnik w nauczaniu
„Haridasa przemówił do Adwajty Aćarji: ‘Pan Ćajtanja wysłał mnie na nauczanie z wyjątkowo niespokojną osobą. Gdy ja idę w jedną stronę, Nitaj idzie w przeciwną. Nagle, bez zastanowienia, wskakuje w monsunowe wody Gangi próbując schwytać krokodyle. Gdy zaczynam krzyczeć na Niego, by wrócił, On ignoruje wszystko i płynie z nurtem jak martwy człowiek. A gdy widzi młodego chłopca nad brzegiem podnosi się i zaczyna go gonić gniewnie krzycząc. Wkrótce potem przybywają wzburzeni rodzice chłopca z kijami, by zbić Nitaja. Wtedy muszę ich błagać i przepraszać zanim odejdą.
„Kradnie masło i śmietanę mleczarzowi i ucieka. Ale łapią mnie i mnie chcą bić. Nitjananda Prabhu zawsze robi rzeczy, które są niepoprawne i nielogiczne. Jeśli spotyka młodą dziewczyną na drodze, prosi ją, by za Niego wyszła. Widząc byka, siada na niego krzycząc ‘Maheśa!’ (Pan Śiwa). A gdy widzi krowę, doi ją i wypija mleko.
„Dziś uszliśmy śmierci tylko dzięki łasce Pana. Dwóch pijaków leżało w bezmyślnym otępieniu na ulicy, a Nitaj poszedł do nich próbując nauczać o Krysznie. Ci wpadli w furię i zaatakowali nas.’
„Słysząc to Adwajta Aćarja roześmiał się i powiedział: ‘To nic szczególnego dla Niego. Odurzona osoba powinna dołączyć do innych pijanych osób. Nitjananda Prabhu jest zawsze pijany od miłości do Boga, więc powinien dołączyć do tych dwojga. Wiem, że Nitjananda posiada zdolność odurzenia każdego boską miłością. Haridasie, poczekaj tylko kilka dni, a przyprowadzi On także tych dwóch pijaków do Wajsznawów.’”
przetłumaczyła z j.angielskiego i dostarczyła: Madana Mohana Mohini d.d.
Skomentuj artykuł
