Kultura bramińska na zachodzie

czytane: 1322 data: 2012-12-21
autor: Rameśvar dasa
Wersja do druku

 

"Cztery podziały ludzkiego społeczeństwa zostały stworzone przeze Mnie, odpowiednio do trzech sił natury materialnej i przypisanej im pracy".  (Śri Krsna, BG 4.13)

Powyższe słowa oznajmiają, że Sam Kryszna jest twórcą systemu społecznego, który jako gest życzliwości i miłosierdzia został przekazany uwarunkowanym żywym istotom. System ten znany jako varnaśrama, dotyczy podziału ludzkiego społeczeństwa na cztery porządki duchowe i zawodowe. Kryszna przekazał nam varnaśramę, to znaczy, że ma ona dla nas i dla Niego szczególne znaczenie.

Podział społeczny na varny i aśramy sytuuje każdego w warunkach, w których wykonywanie obowiązków (adekwatnych do psychofizycznego uwarunkowania) można spokojnie połączyć z rozwojem duchowym. Punktem centralnym varnaśramy, niezależnym od statusu społecznego, pracy, etapu życia jest duchowe progres i jego cel – zadowolenie Kryszny. Konstrukcja varnaśramy, działająca niczym trampolina, umożliwia wybicie się do świata duchowego i podjęcie swych wiecznych obowiązków w miłosnej służbie dla Kryszny.

Varnaśrama porównywana jest do ciała, którego członki posiadają odmienne funkcje. Braminom (kapłani, nauczyciele), z racji ich wiedzy, przypisana jest głowa. Kszatryowie – władcy, administratorzy, wojownicy działają niczym ramiona/ręce. Vayśowie dbając o produkcję i obrót żywnością są brzuchem, a śudrowie służą całemu systemowi dźwigając go jako nogi. Części tegoż ciała zależne są od siebie, a ich wzajemna współpraca przynosi korzyść wszystkim.

Zdrowe ciało varnaśramy skutecznie realizuje wyżej podany cel. Chore lub niekompletne ciało z trudem, a nawet w ogóle nie osiąga założonego celu. Ciało bez głowy jest duchowo martwe, wegetuje, bez rąk nie potrafi się bronić, zarządzać i utrzymywać przyjętych zasad. Brak brzucha równoznaczny jest ze śmiercią głodową, a bez nóg nigdzie nie zajdzie. Ciało varnaśramy umożliwia samorealizację we współzależnym opiekuńczo-wychowawczo-resocjalizacyjnym ekosystemie, a jego zdrowie szczególnie zależy od braminów. 

Z Wed dowiadujemy się, że varnaśrama, dzięki mocy braminów, sile potężnych kszatryów i pozytywnym oddziaływaniom poprzednich yug obejmowała swym wpływem całą ziemię. Do dziś odnajdywane są pozostałości tej kultury na wielu obszarach poza Indiami. W tym miejscu można zastanowić się czy to, że różne społeczności (nawet najbardziej prymitywne), organizują się w przybliżony do założeń varnaśramy sposób, jest wynikiem pozostałości szczątków tej kultury na różnych obszarach, czy też intuicyjną odpowiedzią człowieka na najbardziej podstawowe potrzeby (jedzenia, obrony, życia rodzinnego, twórczej pracy, oddawania komuś lub czemuś czci). Być może jest to wynik obu czynników. 

Idąc za powyższym tropem dostrzegamy, że obecnie na zachód od Indii – w krajach technicznie rozwiniętych, zdominowanych kulturą masowej konsumpcji również istnieją podziały na określone  zawody (kapłani, lekarze, wojownicy, rolnicy, robotnicy itd.) oraz etapy życia społecznego (edukacja, życie rodzinne). Są to oczywiście szczątki oryginalnej varnaśramy. Nie da się ukryć, że zachodnie „ciało społeczne” wykazuje silne objawy chorobowe. Jego członki nie wykonują przypisanych funkcji, cierpią, walczą ze sobą, zmagają się licznymi kryzysami, błądzą, przepełnione strachem uciekają w nałogi, eksploatują siebie nawzajem, kradną, oszukują, zabijają itd., itd... W takim organizmie nie ma współpracy. W jej miejsce pojawia się walka, poczucie osamotnienia i izolacja.

Dlaczego tak się dzieje? Co wpłynęło i wpływa na niepowodzenie zachodnich systemów społecznych? 

Odpowiedź jest bardzo prosta – zachodniemu ciału brak głowy. Współcześni, tzw. zachodni kapłani w różnych tradycjach religijnych, oraz świeccy nauczyciele w większości nie mają mocy, wiedzy i autorytetu do kierowania społeczeństwem. Ciało bez głowy, jak już wcześniej pisałem, jest martwe, szczególnie w wymiarze duchowym. Zatracony cel (życie w miłości do Kryszny) sprawił, że zachodni organizm miota się bezradnie pomiędzy różnymi, mało istotnymi celami wytyczanymi z poziomu materialnych żądz. Współpraca między członkami znika, a w jej miejsce pojawia się walka o władzę i o chwilowe przyjemności. Zachodnia struktura społeczna nie posiada głowy – oświeconych przewodników – osób, które mają moc prowadzenia innych. 

Zatem kim są bramini?

Czyści, spokojni, tolerancyjni, pokorni, bezinteresowni, życzliwi wszystkim, znający istotę i cel życia, wolni od strachu, nałogów, chciwości, pożądania, kontrolujący zmysły,  pogrążeni w studiach nad pismami świętymi, patrzący na świat oczami wiedzy, w sposób szczególny traktowani przez Krysznę. Są to cechy, dzięki którym osoby te w naturalny sposób stają się wzorem do naśladowania, przewodnikami i żywymi nośnikami wiedzy, która niczym światło rozprasza mroki materialnego świata.

Bramini znają cel życia. Utrzymując odpowiedni kurs porządkują aktywność ciała varnaśramy i  mobilizują jego członki do współpracy w ramach wspólnej misji – zadowolenia Kryszny. Obowiązkiem braminów jest przekazywanie zdobytej wiedzy pozostałym grupom społecznym, a zwłaszcza władcom – kszatryom, którzy z kolei pilnują prawidłowego wdrażania wiedzy w życie. Dostęp do wiedzy ułatwia wszystkim rozpoznanie swych obowiązków w danym okresie życia i ich realizację, a to z kolei daje poczucie bezpieczeństwa. W tak uporządkowanej wiedzą przestrzeni pojawia się spokój i miejsce na praktykę życia duchowego – rozwój miłości do Kryszny.

Śrila Prabhupada przybywając do Stanów Zjednoczonych widział kryzys zachodniego społeczeństwa. Bezradnie miotający się ludzie wyzwolili w nim współczucie, smutek, równocześnie obawę o to, czy będą w stanie  porzucić konsumpcyjną mentalność, przyjąć Krysznę i ustanowić Go jako cel swego życia. Dla Śrila Prabhupada było oczywiste, że uleczenie zachodniego społeczeństwa musi nastąpić przez klasę wykształconych, silnych duchowo osób – poprzez braminów/vaisznawów. Osoby tej kategorii mogą wpłynąć na zwiększenie wpływu guny dobroci i umożliwić kontakt z Kryszną, co w konsekwencji doprowadzi do stopniowego oczyszczenia barbarzyńskich nawyków ludzi z zachodu. Dlatego nasz acarya skoncentrował swoje działania na kształceniu swych uczniów w kulturze bramińskiej. Aspekty tej kultury: przestrzeganie 4 zasad, czystość, studiowanie pism świętych, zdobywanie wiedzy, przekazywanie wiedzy, służenie guru, wielbienie Bóstw, sankirtan, aktywność misyjna stały się fundamentem Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny.

Fundamenty te Śrila Prabhupada określił w 7 celach naszego towarzystwa:

1. Systematyczne propagowanie wiedzy duchowej w społeczeństwie oraz kształcenie ludzi w technikach życia duchowego w celu powstrzymania zachwianej równowagi podstawowych wartości życia oraz w celu osiągnięcia rzeczywistej jedności i pokoju na świecie. 

2. Propagowanie świadomości Kryszny (Boga) takiej, jaka została objawiona w wielkich Pismach Indii – Bhagavad-gicie i Śrimad Bhagavatam.

3. Zbliżanie członków Towarzystwa do Kryszny, pierwotnej istoty i rozpowszechnianie w ten sposób w obrębie społeczeństwa i ludzkości idei, że każda dusza jest cząstką Boga – (Kryszny).

4. Nauczanie i rozpowszechnianie ruchu sankirtana (zbiorowego intonowania świętego imienia Boga) tak, jak zostało ukazane to w naukach Pana Caitanyi Mahaprabhu.

5. Wznoszenie dla członków oraz dla ogółu społeczeństwa świętych miejsc transcendentalnych rozrywek poświęconych osobie Kryszny.

6. Zbliżanie członków Towarzystwa do siebie w celu nauczania bardziej prostego i naturalnego sposobu życia.

7. Publikowanie i rozprowadzanie periodyków, czasopism, książek i innych wydawnictw aby osiągnąć wyżej wymienione cele. 

Tak określone cele są odzwierciedleniem nastroju Śrila Prabhupada i my, jako jego zwolennicy, staramy się go zadowolić stopniową ich realizacją. Są to zadania misyjne, dzięki którym każdy może zostać oświecony duchową wiedzą. 

Większość z nas wyrosła z dysfunkcyjnego zachodniego ciała społecznego i nadal jesteśmy jego częściami. Dlatego również zostaliśmy odbiorcami łaski Śrila Prabhupada - potężnego bramina-vaisznawy, nauczyciela, przewodnika duchowego i społecznego. Jako osoby objęte duchową edukacją stopniowo wznosimy się do poziomu bramińskiego i również stopniowo stajemy się  przewodnikami, braminami. Nasze działania są dwutorowe. Uczymy się i uczymy innych jak oczyścić i uporządkować materialną egzystencję, by ostatecznie ją przekroczyć. Jako uczniowie i nauczający szukamy w sobie i w innych wspomnianych wyżej cech bramińskich, kultywujemy je, staramy się je rozumieć, respektować. Wiemy, że życie w gunie dobroci oznacza zdrowie psychiczne i szczęście. Stając się zdrowi – uzdrawiamy swym wpływem to, co jest chore. 

Śrila Prabhupada niejednokrotnie mówił, że kultura masowej konsumpcji skazana jest na porażkę i ostatecznie upadnie, a zdezorientowani ludzie będą poszukiwać nowej jakości życia, życia opartego na zasadach, prawdzie, szacunku, podporządkowaniu wyższym celom. Prabhupada wiedział, że zaspokojenie tych potrzeb umożliwią bramini, którzy pokierują resztą społeczeństwa. W związku z tym odkrywamy jak ważne zadanie stoi przed nami w wymiarze jednostkowym i społecznym. Jesteśmy członkami ruchu misyjnego. Naszym obowiązkiem jest przekazanie światła wiedzy kolejnym potrzebującym osobom. 

Komentarze

 



foto galeria

Spotkanie z Bhakti Jogą - Wrocław 09.06.2018

Na forum

Ratha Yatra 2024 - Raport finansowy
Zobacz najnowszy postinfo
REDAKCJA
24 lut 2024

Wyniki dystrybucji książek Śrila Prabhupada w 2023 roku
Zobacz najnowszy postinfo
REDAKCJA
6 sty 2024

Wyniki Grudniowego Maratonu Srila Prabhupada 2023
Zobacz najnowszy postinfo
REDAKCJA
6 sty 2024

Ratha Yatra 2023 - Raport finansowy
Zobacz najnowszy postinfo
REDAKCJA
12 mar 2023

Wyniki dystrybucji książek Śrila Prabhupada w 2022 roku
Zobacz najnowszy postinfo
REDAKCJA
31 sty 2023

Wyszukiwarka



online: 2