Program Otwarty w Kowarach 2007r.
|
czytane: 1254 data: 2007-06-11 autor: Bhn.Kamila |
Wersja do druku |
 |
Wszystko zaczęło się niewinnie. Po przybyciu do Kowar razem z bhaktinką Marishą dowiedziałyśmy się, że silna :) (5 osobowa) grupa harinamowa wyruszyła już na podbój serc mieszkańców miasta. Dzięki łasce Kryszny, kierując się słuchem, dołączyłyśmy szybko do rozśpiewanej ekipy bhaktów i powędrowałyśmy dalej z nimi. Bhakta Janek grając na akordeonie śpiewał radośnie mahamantrę przyciągając uwagę dzieci, kobiet, mężczyzn oraz zwierzaków, obserwujących wszystko z bezpiecznej pozycji „w oknie”. Mieszkańcy miasta machali i uśmiechali się z sympatią. Kiedy wesoła grupa była w połowie drogi do ośrodka, Pan Kryszna zrobił psikusa swoim bhaktom i z nieba polały się strugi deszczu. Ale prawdziwe strugi! Z górnych partii chodników płynęły strumienie. Szybko doszłam do wniosku, że nie ma sensu ślizgać się w japonkach wiec resztę drogi odbyłam na bosaka, krocząc po wodzie ku swojej wielkiej radości. Przycupnęliśmy pod drzewem ale po 2 minutach okazało się, że niewiele to pomogło, szczególnie, że kolejną niespodzianką z góry był grad. Może nie wielkości piłek tenisowych, ale zawsze :) W związku z tym naszą jedyną szansą było ukrycie się na klatce schodowej okolicznych bloków. Po kilku próbach przekonania mieszkańców, że miło by było otworzyć drzwi zabezpieczone domofonem pewna pani udzieliła nam schronienia. Tam w miłej i osobliwej scenerii klatki schodowej przeczekaliśmy ulewę i w końcu bezpiecznie, ale mokro, dotarliśmy do ośrodka w którym miał odbyć się program otwarty.
Powoli zaczęli się zjeżdżać pozostali członkowie harinamowej grupy a sala zamieniła się w tymczasową siedzibę Gaura Nitay. Bardzo szybko zabrakło krzeseł, wiec goście zajmowali różne inne powierzchnie nadające się do siedzenia. Program rozpoczął się punktualnie i Rameśvar Prabhu przywitał wszystkich mieszkańców miasta, informując o czekających ich atrakcjach. Kiedy rozpoczął się bhajan, szybko wyszło na jaw, że oto bhaktowie mają przed sobą niezwykłą publikę. Wszyscy bardzo żywiołowo reagowali na kolejne pieśni, niektórzy rwali się do tańca (tutaj pragnę pozdrowić szczególnie pana z ostatniego rządu, który tańczył na siedząco, bawiąc się prawdopodobnie najlepiej w życiu :). Publika klaskała regularnie w rytm śpiewanych pieśni i mahamantry, nagradzając każdorazowo artystów gromkimi brawami. Radość zmieniła się w skupienie kiedy Trisama Prabhu wkroczył na scenę aby podzielić się z gośćmi swoją rozległą wiedzą na temat Bhagavad-Gity. Omówił pięć głównych tematów, przybliżając wszystkim nastrój rozmowy Arjuny z Kryszną podczas bitwy na polu Kurukszetra. Wykład miał bardzo dobry odbiór, goście słuchali ze zrozumieniem, niemając najmniejszych problemów z pytaniami zadanymi później podczas quizu. Trisama Prabhu ma taki szczególny dar do przekazywania wiedzy osobom na każdym poziomie. Wydaje mi się, że wielu z tych ludzi zrozumiało, że z Najwyższym można się zaprzyjaźnić. Z tego miejsca chciałabym złożyć Trisamie Prabhu pełne szacunku pokłony i serdecznie podziękować za całą masę inspiracji :)
Następną częścią programu był radosny taniec bengalski, wedyjska dyskoteka, albo jak kto woli „przydeptywanie stówy” :) I tym razem publika nie zawiodła, biorąc czynny udział w kirtanie. Tańcząc, śpiewając i wychwalając Pana Krysznę razem z bhaktami. Kiedy skończyły się ostatnia melodia mahamantry część uczestników niechętnie wróciła na miejsca, zaproszona tym razem do skosztowania łaski Pana Kryszny w postaci prasadam. Podczas, gdy goście honorowali ryż z dalem, pakorę, papadamy i simplisy wyświetlano film pt. „Matka Ganges”. Prasadam bardzo wszystkim smakowało i zniknęło z garnków w tempie ekspresowym. Wywołało także serię pytań na temat składników i sposobu przyrządzania.
Mieszkańcy Kowar powoli opuszczali salę, dzieląc się z organizatorami informacjami zwrotnymi na temat programu. Wielu z nich z zainteresowaniem przyglądało się przyprawom i książkom wystawionym w sklepiku, zadawało pytania, kupowało drobne pamiątki. Rozstawaliśmy się w ciepłej atmosferze, jednakże z odrobinką smutku. Z naszej strony spowodowanego koniecznością zakończenia tego radosnego dnia, wypełnionego służbą oddania dla Kryszny, a ze strony gości z myślą, że oto kończy się dłuższa chwila oderwania od codzienności i jej problemów...
Kowary, niewielkie miasteczko, pozostaną w naszych sercach jako miejsce, gdzie bhaktowie dzięki łasce Najwyższego mogą nauczać w przyjemnej i sprzyjającej atmosferze, dzieląc się z resztą świata swoją radością i miłością do Pana Kryszny. Mnie osobiście cieszy najbardziej fakt, że ostatni, przed wakacyjną przerwą, program pozwolił dostrzec jak ważne i inspirujące jest rozprowadzanie świętych imion Boga. Jak wiele podziękowań należy się w związku z tym organizatorom, przede wszystkim Dvarakacjucie Prabhu, wszystkim bhaktom z Jawora, Wałbrzycha, Wrocławia, Kalisza, Legnicy, Złotoryji i innych miast. Jay!
Dziękuje za łaskę jaką jest możliwość uczestnictwa w programach otwartych i inspirowanie siebie nawzajem w służbie oddania. Za towarzystwo wspaniałych bhaktów :)
Hare Kryszna / Hare Kryszna / Kryszna Kryszna / Hare Hare
Hare Rama / Hare Rama / Rama Rama / Hare Hare
Gauranga!
Ws. Kamila
Zobacz galerię
Skomentuj artykuł
